Karina Groot december 2018
Kazimir Malevich, Suprematistische compositie met acht rode rechthoeken, 1915. Olieverf op doek, 58 bij 48,5 cm. Stedelijk Museum Amsterdam. Beeld
Ik vond een sobere zolderkamer met balkon op een hoek van de statige Van Baerlestraat. Deze kamer had een toilet in de bergruimte van de buren en geen douche – maar lag wel op nog geen honderd meter afstand van het hippe Stedelijk Museum, het imposante Rijksmuseum en het deftige Concertgebouw. Jarenlang had ik midden in de bossen van de Veluwe gewoond, in een idyllisch houten huis, waar wilde zwijnen dikwijls onze tuin omwoelden. Nu genoot ik ervan onderdeel te zijn van een stad vol cultuur.
Vaak liep ik even het Stedelijk Museum binnen en ging dan regelrecht naar het schilderij Suprematische compositie met acht rode rechthoeken (1915) van Kazimir Malevich (1879 – 1935). Ik koos een bankje in de ruime lege witte zaal, genoot van het licht en rook de oude visgraatvloer onder mijn voeten.
Ik tuurde naar de smalle schuine rode vlakken op het witte, grijzige doek. De rechthoeken met hun heldere rode kleur nodigden mij uit mee te gaan in hun richting op het lege vlak naar een stil moment. Daar, in dat moment voelde ik rust, kracht en enthousiasme om al het nieuwe in mijn Amsterdamse studentenleven aan te gaan.
Cover: Kazimir Malevich, Suprematistische compositie met acht rode rechthoeken, 1915. Olieverf op doek, 58 bij 48,5 cm. Stedelijk Museum Amsterdam. Beeld
